این اولین شنبه ی سال و اولین روز کاری بعد از گذشت سه هفته تعطیلی اونقدرا هم که فکر می کردم باید سخت باشه نبود و راستش وسطای روز کلی هم خوشحال بودم که زندگیمون برگشت به روتین گذشته ی خودش :) 

هنوز فرصت نکردم اهداف سال 98 رو برای خودم مکتوب کنم که البته حتما این کار رو خواهم کرد چون به انرژی مثبت نهفته تو نوشتن هدف هام خیلی اعتقاد دارم. سال 97 برای خودم 8 تا مورد نوشتم که از اون 8 تا تقریبا به 5 تاش رسیدیم که بزرگترینش برای من قبولی ارشد بود که خدا رو شکر اتفاق افتاد و خیلی خیلی حالم رو خوب کرد. امسالم باید سرفرصت بشینم و یه لیست بلند بالا از کارهایی که امسال باید انجام بدم بنویسم. اما قول دادم بزرگترین هدف امسالم مادری کردن بدون داد و فریاد باشه چون این روزهای کودکیشون هیچ وقت برنمی گرده و دوست ندارم وقتی بزرگ شدن مثل من خاطره ی جالبی از این روزهای ناب زندگیشون نداشته باشن. باید مامان خیلی خیلی صبورتری بشم و بابت اشتباهای خواسته و ناخواسته اشون زودی از کوره در نرم و مدام با خودم یاداوری کنم که صبوری من و همسر در برابر اشتباهاتشون خیلی می تونه تو داشتن اعتماد به نفس تو بزرگی هاشون نقش پررنگی داشته باشه.